កាសែតប្រចាំថ្ងៃកោះសន្តិភាព ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦៧ ដោយលោក ជូ ថានី ដែលជាអតីតគ្រូបង្រៀន។ នៅពេលជាមួយគ្នានេះដែរ លោក ថុង អ៊ុយប៉ាង ជាសិស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សរបស់លោក ជូ ថានី ត្រូវបានតែងតាំងជានិពន្ធនាយករង។ ប៉ុន្តែកាសែតនេះ ត្រូវបានផ្អាកនៅអំឡុងរបបខ្មែរក្រហម គឺមានតែប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរដ្ឋប៉ុណ្ណោះត្រូវបានដំណើរការ។ បន្ទាប់ពីរយៈពេលជិត ២០ឆ្នាំ នៃការផ្អាក វាត្រូវបានគេអនុញ្ញាតឡើងវិញ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩៣ ដោយក្រសួងព័ត៌មាន [Reang & Moeun, 2006] ដែលប្រគល់អាជ្ញាប័ណ្ណទៅឲ្យលោក អ៊ុយប៉ាង។ វាបានចេញផ្សាយ ជាលើកដំបូង ៣លេខ ក្នុងមួយសប្តាហ៍ និងបានក្លាយ ទៅការផ្សាយ រៀងរាល់ថ្ងៃ ជាថ្មីម្តងទៀត បន្ទាប់ពី ៦ខែនៃប្រតិបត្តិការ។ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៩៣ ដល់ឆ្នាំ២០០៥ លោក អ៊ុងប៉ាង បានទទួលបន្ទុកនៃកិច្ចប្រជុំ និងប្រពន្ធរបស់លោក លោកស្រី យីន ផាន្នី ជាអ្នកគ្រប់គ្រង។ បច្ចុប្បន្ន លោក អ៊ុយប៉ាង នៅតែជាមនុស្សមួយរូប ដែលមានឥទ្ធិពលសម្រាប់កិច្ចប្រជុំ បើទោះបីជាលោកបានចាត់តាំងលោក ប៉ុល សារឿន ជាអតីតគ្រូបង្រៀនបឋមសិក្សា ដែលបានចូលប្រឡូកនៅក្នុងវិស័យព័ត៌មានកាសែតនេះ ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៥ ឲ្យជំនួសដំណែងលោកក៏ដោយ។ ការគ្រប់គ្រងកាសែត ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅឲ្យកូនស្រីលោក អ៊ុយប៉ាង និងលោកស្រី ផាន្នី គឺ ថុង សុវណ្ណរង្ស៊ី ដែលជាចាងហ្វាងបច្ចុប្បន្ន។ ស្វាមីរបស់លោកស្រី សុវណ្ណរង្ស៊ី លោក ជាហ្គារូដា បច្ចុប្បន្នគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅ។ កោះសន្តិភាពដែលពាក់ព័ន្ធនឹងគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា មានអ្នករាយការណ៍ជាច្រើន ធ្វើជាមន្រ្តីបម្រើការឲ្យក្រសួងមហាផ្ទៃ ហើយកោះសន្តិភាព បានក្លាយទៅជាកាសែតដែលមានអ្នកអានច្រើនបំផុតនៅក្នុងប្រទេស ដោយសារតែដំណឹងថ្មីៗរបស់ខ្លួនលើរឿងឧក្រិដ្ឋកម្ម។ កាសែតនេះ ជាទូទៅមានរឿង «អំពីហិង្សា» នៅលើទំព័រមុខ ជាមួយនឹងរូបថតដែលបង្ហាញអំពីឈុតឆាកឧក្រិដ្ឋកម្ម និងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ (មូលនិធិខុនរ៉ាដ, ២០០៩)។ ទោះជាយ៉ាងណា លោក អ៊ុយប៉ាង បានអះអាងថា កាសែតរបស់លោកគឺ ឯករាជ្យ និងអព្យាក្រឹត និងមិនមាននិន្នាការនយោបាយទៅខាងណាមួយឡើយ។ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៣ លោក យិន ពិសិដ្ឋ ដែលបច្ចុប្បន្នគឺជានិពន្ធនាយករង បានអះអាថា កោះសន្តិភាពមិនបានទទួលការគាំទ្រពីរដ្ឋាភិបាល ឬអង្គការសង្គមស៊ីវិលនោះទេ។ ប្រាក់ចំណូលជាចម្បងនៃកាសែត បានមកពីការផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម និងការលក់កាសែត។ យោងតាម CRMD កោះសន្តិភាពគឺជាកាសែតប្រចាំថ្ងៃ ដែលពេញនិយមបំផុតនៅកម្ពុជា។ ទូរទស្សន៍កោះសន្តិភាព ឬ Koh TV ជាយីហោចុងក្រោយរបស់កោះសន្តិភាព ដែលកំពុងប្រើបណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុក និងយូធូប ដែលជាបណ្តាញសំខាន់ ដើម្បីបម្រើទស្សនិកជន។